Séra Miklibær
Það átti sér stað á því herrans ári,
að heimurinn var að kveljast og þjást.
Þá kom maður að norðan með harða stári
og hóf að prédika um helvíti og glóð og bruna og gás.
Hann talaði um synd og sekt og böl og dauða,
um djöfla og kvalir og eilífa pínu.
Hann lýsti svo lifandi vítisbrauða,
að fólkið grét og skalf af ofsa sínu.
Það kallaði hann fram fyrir altarið alla,
bæði unga og gamla, ríka og snauða.
Hann bað þau að iðrast og gráta og kalla
á Guð sinn, áður en þau færu í glóandi rauða.
Það iðraðist fólkið og grét og kallaði,
og margir féllu í ómætti á gólf.
Það bað hann þau um að gefa sér alla
sína peninga, silfur og gull.
Það gerðu þau, því að þau voru svo hrædd,
að þau þorðu ekki annað að gera.
Og séra Miklibær fór burt með það fé,
og enginn sá hann meir.
***
Reverendo Miklibær
Sucedió en el año del Señor que el mundo estaba atormentado y sufriendo. Entonces vino un hombre del norte con una mirada dura y comenzó a predicar sobre el infierno, las brasas, el fuego y el gas.
Habló del pecado, de la culpa, del mal y de la muerte, de los demonios, del tormento y del tormento eterno. Describió el pan del castigo tan vívidamente que el pueblo lloró y tembló de furia.
Llamó a todos al altar, tanto jóvenes como viejos, ricos y pobres. Les pidió que se arrepintieran, lloraran e invocaran a su Dios, antes de que se pusieran rojos.
La gente se arrepintió, lloró y clamó, y muchos cayeron al suelo desesperados. Les pidió que le dieran todo su dinero, plata y oro.
Lo hicieron porque tenían tanto miedo que no se atrevían a hacer nada más. Y el reverendo Miklibær se fue con ese dinero y nadie volvió a verlo.
***
EINAR BENEDIKTSSON (1864-1940)
poeta islandés
No hay comentarios:
Publicar un comentario